പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വന്നു ചേരുന്ന സൗഭാഗ്യങ്ങളെ നമുക്ക് സ്വര്ഗം എന്ന് വിളിക്കാം.. പാറകളില് തട്ടി പാടി വരുന്ന തണുത്ത അരുവിയിലെ വെള്ളം തെറ്റി അവള് മുഖത്ത് ഒഴിക്കുമ്പോള്.. ആര്ദ്രമായ മുഖത്തെ കുളിരണിയിച്ച് ഒരു ചെറിയ കാറ്റ് കടന്നു പോവുമ്പോള്.. ഹൃദയ സ്പന്ദനങ്ങളുടെ വേഗം കൂട്ടി അവളുടെ വാക്കുകള് ചെവിയില് തട്ടി കയറുമ്പോള്.. അവളുടെ മുടിയിഴകള് പറത്തിയ കാറ്റിനെ നന്ദിയോടെ സ്മരിച്ച് വിരലുകള് കൊണ്ട് അത് ഒതുക്കി വെക്കുമ്പോള്.. ചെറിയ പിണക്കത്തില് മാറിയോരാ മുഖത്ത് നോക്കി സ്നേഹത്തോടെ കളിയാക്കുമ്പോള്.. അപ്പോഴൊക്കെ നമ്മള് സ്വര്ഗത്തില് ആണെന്ന് പറയാം...
വിഷാദത്തില് മൂടിയ മുഖവുമായി അവള് യാത്രയാവുമ്പോള്.. കൈകളില് നിന്നും ഉതിര്ന്നു പോയ കൈകള് കാട്ടി അവള് ദൂരേക്ക് മായുമ്പോള്.. വീണ്ടും ഓര്മകളുടെ ചെപ്പ് തുറന്ന് നീറുന്ന വേദനയുടെ മുത്തുകള് എണ്ണി, എകാന്തതക്ക് കൂട്ടിരിക്കുമ്പോള്.. നെഞ്ചകം വിങ്ങുന്ന വിഷാദത്തിന്റെ നൊമ്പരം അറിഞ്ഞ് കണ്പീലികള് ഈറനണിയുമ്പോള്.. അപ്പോഴൊക്കെ നമ്മള് സ്വര്ഗത്തില് നിന്ന് യാത്രയാവുകയാണ്...!
(23/02/2004)
നമ്മള് സ്വര്ഗത്തില് നിന്ന് യാത്രയാവുകയാണ്...!
ReplyDeleteഈറന് വരികള്
ReplyDeleteആശംസകള്
മനോഹരമായ എഴുത്ത്.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteവീണ്ടും വായിച്ചു
ReplyDeleteഅതല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് സ്വര്ഗം?
കവിതയില് ചാലിച്ച യാഥാര്ഥ്യങ്ങള്
nthuvadeyy ethu??
ReplyDelete